|
БАЛАДА ДУНІНА-МАРЦІНКЕВІЧА
(23.01.1808—17.12.1884)
Нятрэба чужога, нятрэба чужога!
Ні грошай, ні мовы, ні Бога,--
Нічога нятрэба чужога!
Мужык беларускі—мужык,
Ён слухацца пана прывык.
Ён з панам разумным—разумны,
Ды толькі вось пан нешта сумны.
І царскія ўлады—не рады,
Шпікі, як сабакі, ля хаты.
Якую ён школку трымае?
Няўжо ён законаў не знае?
А пану шчэ сніцца паўстанне
І верыца ў светлае ранне,
Ды толькі нятрэба чужога:
Ні праўды, ні волі, нічога,
Нічога нятрэба чужога!
…Вятры за вакном завываюць,
Снягамі агонь засыпаюць,
Дзе чуюцца крыкі і смех.
І сыплецца, сыплецца снег
На ліпу, на хату, на долю.
І свечка асвечвае волю,
Якой не было і ці будзе.
За вокнамі мроі і людзі,
Надзеі, бяда, спадзяванні
І белая, сумная пані,
Якая сустрэчы чакае,
Якая адна і святая
І ёй не патрэбна чужога
Ні сына, ні мовы, ні Бога,
Нічога чужога, нічога!
|
