|
БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА
(3.11.1882—13.08.1956)
...Іду ізноў на пляц Якуба Коласа
Да постаці паэтавай, да голаса,
Які мне чуецца ў бярозавым лісці.
Да Коласа, як да Айчыны, мне ісці
І ведаць, што не ўсе шчэ мары ажылі
Пад родным небам на пакутнае зямлі,
Дзе нам з табою выпаў не найлепшы лёс.
Стаю, нібыта ў Храме, у святле бяроз
І слухаю-- Сымон-музыка грае нам
Пра Шлях, якім ісці, а мы ідзём да крам
І ўжо не думаем пра нашае жыццё.
Шуміць, як полымя нябеснае, лісцё,
І голас Коласа, нібыта крыж, над ім
І бачыцца, і чуецца, але-- не ўсім:
“Мой родны кут, як ты мне мілы,
Забыць цябе не маю сілы...”
...Ідзеш і ты на пляц Якуба Коласа
Да постаці паэтавай, да голаса,
Які шчэ чуецца ў бярозавым лісці...
Да Коласа, як да Айчыны, нам ісці!
|
