Старасвецкая Беларусь
Галерэі
Уваход
Зараз на сайце
Цяпер 64 госцяў анлайнШАРКХОМБО, ШЭРПЫ |
Шэрпы
Матэрыял з Вікіпедыі - вольнай энцыклапедыі
Шэрпы (тыб. ཤར་བ་ , вайлі shar pa 'усходнія') - народнасць, якая жыве ва Ўсходнім Непале, у раёне гары Джамалунгма, а таксама ў Індыі. Саманазва - шаркхомбо. Колькасць шэрпаў за апошнія 30 гадоў моцна ўзрасла. Так, у 1975 годзе колькасць складала каля 25 тысяч чалавек, то ў 2001, па адзнацы ўлад Непала, было зарэгістравана 154 622 прадстаўніка гэтай народнасці, з якіх амаль 93 % - будысты, 6,26 % - індуісты, 0,63 % - хрысціяне і 0,20 % - паслядоўнікі рэлігіі Бон. Мова - кангпо, ставіцца да тыбета-бірманскіх моў. Шэрпы - нашчадкі тыбетцаў, у Сярэднія вякі якія перасяліліся да поўдня ад Галоўнага Гімалайскага хрыбта. Традыцыйнымі заняткамі шэрпаў у Непале з'яўляюцца земляробства (вырашчыванне бульбы і аўса), жывёлагадоўля (які); у мінулым яны былі пасрэднікамі ў гандлі паміж Непалам і Тыбетам. Асноўныя заняткі ў Індыі - гандаль і ўдзел ва ўзыходжаннях на горныя вяршыні, дзе яны практычна незаменныя ў якасці высакагорных носчыкаў. Шматлікія шэрпы загінулі, удзельнічаючы ва ўзыходжаннях, з-за цяжкіх пагодных умоў, лавін, траўмаў і хвароб. Цікавыя факты - Шэрпа Тэнцінг Наргей разам з новазеландцам Эдмундам Хілары - першыя людзі на вяршыні Эверэста. У 1953 годзе яны падняліся туды як удзельнікі брытанскай экспедыцыі. - Альпінісцкі жарт пра шэрпаў:
Калі каманда паднялася на вяршыню, іх чакаў намёт, паслужліва пастаўлены дзесяццю шэрпамі напярэдадні.
Прафесійным альпіністам-шэрпам прыналежыць большасць рэкордаў па ўзыходжанню на Эверэст: - Аппа Тэнцінг паднімаўся на вяршыню 19 раз - Пемба Дорджэ падняўся на вяршыню за 8 гадзін 10 мінут - Бабу Чыры правёў на вяршыні 21 гадзіну
Знакамітыя шерпы: - Аппа Тенцінг - Тенцінг Наргей Крыніцы " БСЭ Нататкі Крыніца - «http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A8%D0%B5%D1%80%D0%BF%D1%8B»
(Г.І. цяжка сказаць аб нейкай роднасці з беларусамі, але нейкая сугучнасць назвы ёсць. Магчыма гэта гукавае супадзенне, але па матэрыялам бачна, што ў Беларусі існавала племя з падобным назовам. Вядомы таксама і той факт, што ў Тыбеце жыла шмат індаеўрапейцаў (арыяў). Шэрэнце Краіны пражывання: Бразілія
Рэгіён пражывання: Паўднёвая Амерыка
Геаграфічныя назовы ў Беларусі, злучаныя з шаркхомбамі в. Шарнева >Менская вобласць > Крупкі >Абчугскі п. Шарнева >Менская вобласць > Крупкі >Абчугскі в. Шарпілаўка >Менская вобласць > Крупкі >Абчугскі в. Шаршуны>Менская вобласць > Менск >Рагоўскі п. Шаршуны>Менская вобласць > Менск >Рагоўскі в. Шараі >Менская вобласць > Маладзечна >Хожаўскі в. Шараі > Менская вобласць > Валожын >Дорскі
в. Новая Шараеўшчына> Магілёўская вобласць > Бабруйск > Хімаўскі в. Старая Шараеўшчына> Магілёўская вобласць > Бабруйск > Хімаўскі в. Шарыпы Вялікія>Магілёўская вобласць > Горкі > Саўскі в. Шарыпы Малыя>Магілёўская вобласць > Горкі > Саўскі в. Шараеўка> Магілёўская вобласць > Магілёў > Вендарожскі в. Шароеўка > Магілёўская вобласць > Магілёў > Сормаўскі в. Шарэйкі >Магілёўская вобласць > Касцюковічы> Пралетарскі
в. Шарагі> Віцебская вобласць > Міёры > Язненскі в. Шарагі > Віцебская вобласць > Міёры > Нікалаеўскі в. Шарагі> Віцебская вобласць > Глыбокае > Падсвільскі в. Шарагі > Віцебская вобласць > Міёры >Туркаўскі х. Шаркелі > Віцебская вобласць > Браслаў > Друйскі х. Шараманка > Віцебская вобласць > Браслаў > Друйскі х. Шаркішкі > Віцебская вобласць > Браслаў > Опсаўскі в. Шаркіна >Віцебская вобласць > Ліёзна >Стасеўскі в. Шарыпіна >Віцебская вобласць > Бешанковічы > Верхнякрывінскі х. Шаркішкі > Віцебская вобласць > Браслаў > Відзаўскі в. Шармухі >Віцебская вобласць > Верхнядзвінск >Бігосаўскі в. Шарына >Віцебская вобласць > Гарадок>Віраўлянскі в. Шарава >Віцебская вобласць > Гарадок>Віраўлянскі в. Шаркі >Віцебская вобласць > Віцебск >Шапечынскі в. Шарыкі >Віцебская вобласць > Ліёзна >Ліёзненскі в. Шаркіна >Віцебская вобласць > Ліёзна >Ліёзненскі в. Шарына >Віцебская вобласць > Гарадок >Халамерскі в. Новыя-Шарабаі > Віцебская вобласць > Глыбокае > Каробаўскі в. Старыя-Шарабаі > Віцебская вобласць > Глыбокае > Каробаўскі в. Шарыкі >Віцебская вобласць > Ліёзна >Стасеўскі в. Шарыпы >Віцебская вобласць >Гарадок >Межанскі в. Шаркаўка >Віцебская вобласць > Лепель >Лепельскі х. Шаркелі > Віцебская вобласць > Браслаў >Друеўскі
в. Шарын>Гомельская вобласць > Ельск >Багуціцкі в. Шарсцін>Гомельская вобласць > Ветка>Шарсцінскі в. Шарэйкі>Гомельская вобласць > Калінкавічы >Юравіцкі в. Шарпілаўка >Гомельская вобласць > Гомель > Шарпілаўскі в. Шарыбаўка>Гомельская вобласць > Буда-Кашалёва> Кашалёўскі
в. Шармічы>Гарадзенская вобласць > Шчучын > Бакштоўскі в. Шаркоўшчына >Гарадзенская вобласць > Астравец >Спондаўскі в. Шарупы>Гарадзенская вобласць > Шчучын >Дэмбраўскі в. Шаркіна>Гарадзенская вобласць > Шчучын >Астрынскі
в. Шарашаўцы >Брэсцкая вобласць > Маларыта > Чэрнянскі гп Шарашава> Брэсцкая вобласць > Пружаны >Ружанскі
Прозвішчы: Шараўскі -герба Радван, Шаркевіч, Шарко, Шаркоўскі, Шаршавіцкі, Шарэвіч, Шарэпа – старажытныя беларускія шляхецкія роды. Са спісу войска ВКЛ 1528 года: Шарапа Михайло, б. Гарадзецкага пав. 213 адв. Геаграфічныя назовы за мяжой, злучаныя з шаркхомбамі Шардара - Казахстан
Герб Шранява "Шранява", прыватнаўласніцкі герб, якім карысталіся больш, чым 120 родаў Беларусі, Украіны, Літвы і Польшчы ў тым ліку Клівецкія, Любамірскія, Мячэўнікі, Скіндзеры, Стадніцкія. На чырвоным полі срэбная звілістая стужка, на якой срэбны крыж. Клейнод - над верхам з каронай галава льва паміж двума рогамі з званком. Вядомы з канца 14-го стагоддзя, у ВКЛ - пасля Гарадзельскай уніі 1413 года. Герб прыналежыў родам: Александровіч, Арасімовіч, Арцымовіч, Бельскі, Бер, Бялінскі, Вярыга, Вярыга-Дарэўскі, Гараін, Жміеўскі, Каморскі, Кміта, Красоўскі, Куроўскі, Кухарскі, Ліпскі, Любавіцкі, Любамірскі, Ляскоўскі, Лясоўскі, Лясоцкі, Мацяеўскі, Мрачкоўскі, Мрочак, Панятоўскі, Парэмбскі, Патоцкі, Рржылецкі/ Прылуцкі, Рагоза, Рагоўскі, Скарбек, Скіндар, Слупскі, Стадніцкі, Стржалкоўскі/ Стралкоўскі, Сядлецкі, Туроўскі, Уеўскі, Харашэўскі, Шаціла, Шымкевіч. Герб Шарэшава Герб зарэгістраваны ў Гербавым матрыкуле Рэспублікі Беларусь 28 верасня 1998 г. № 26.
Герб: у срэбным полі барачнага шчыта на зялёных узгорках пад пальмаю малюнак Святога Арханёла Гаўрыіла ў чырвона-залатых адзеннях са срэбнай лілеяй у правай руцэ.
Апошні кароль польскі і вялікі князь літоўскі Станіслаў Аўгуст Панятоўскі ў першай палове 1792 г. дараваў гербы цэламу шэрагу беларускіх гарадоў. Па сваіх геральдычных сюжэтах яны не адрозніваліся ад тых, якія атрымалі іншыя гарады ад яго папярэднікаў. Некаторыя з іх мелі рэлігійнае напаўненне. Абліччы святых, выкананыя мастакамі-геральдыстамі XVIII ст., засталіся захаванымі на манархавых прывілеях, у наш час захоўных у архівах. У Дзяржаўны геральдычны рэгістр Рэспублікі Беларусь занесены гербы Радашковічаў (падараваны 23 лютага) з малюнкам Святога Стэфана, Шарэшава (27 лютага) - з Арханёлам Гаўрыілам, Барысава (14 чэрвеня) з Апосталам Пятром. Цяпер яны маюць сучасную ізаграфію, аднак не страцілі сваёй каштоўнасці і дагэтуль, бо гарадскія гербы XV-XIX стст. з упэўненасцю можна аднесці да гісторыка-геральдычнай спадчыны Беларусі. У гербе Шарэшава намаляваны Святы Гаўрыіл - адзін з сямі арханёлаў. Імя гэтага святога адбываецца ад старажытнагабрэйскага "муж Божы", "Бог ёсць сіла". У Евангеллі апавядаецца, што Гаўрыіл быў галоўным пасланцам Бога-Бацькі, вартавым нябеснага Храма ад зла, д'ябла і ведзьмаў. Як "вялікі праведнік нараджэнняў", ён вытлумачыў сон прарока Данііла, благавеставаўшый Захару нараджэнне Іяана Хрысціцеля, Найсвяцейшай Панне Марыі - нараджэнне Выратавальніка. Гэты святы быў заступнікам парадзіх, Анёлам літасці. Святы Гаўрыіл - папулярная постаць у хрысціянскім мастацтве. Часцей за ўсё ён прысутнічаў у сцэне звеставання Марыі - у абліччы прыгожага маладога чалавека з пярэстымі крыламі, апранутага ў далматын ці мантэллу. Як правіла, ён маляваўся трымальным у руках лілею, скіпетр, аліўкавую галіну ці скрутак з надпісам "Ave Maria, Gratia Plena", што ў перакладзе з латыні азначае "Цешся, Марыя, выкананая мілаты". Такім ён захаваны і ў гербе з прывілея 1792 г. У рэканструкцыі сучаснага мастака ў руцэ Святога Гаўрыіла пакінута толькі белая лілея. Гэта кветка, піша А.Б. Лакіер, "шануецца асабліва за знак добрай надзеі і непарочнага жыцця, і падобны кветцы гэтай не толькі па вонкаваму свайму выгляду, чысты і ладны колер, але і па ўнутранай сваёй уласцівасці, прыемны пах, некаторую карысную сілу, то і тыя, якія ўжываюць лілеі у сваіх гербах, маюць быць добрымі, справядлівымі і сумленнымі". Герб горада Шарэшава адносіцца да гісторыка-геральдычных помнікаў Беларусі
МІФАЛОГІЯ. ШЭРШНІ Ўтварыліся з пчол у выніку спрэчкі Бога з чортам. Карысных для людзей пчол стварыў Бог, чорт прасіў Бога даць пчол і яму. Разгневаны Бог кінуў жменю пчол проста ў твар чорту, пчолы сталі адразу вялікія, куслівыя і хутка разляцеліся хто куды. 3 таго часу Ш. перш чым укусіць каго, цаляюць ударыць у твар. Лічылася, што 12 разоў уджалены Ш. чалавек абавязкова памрэ.
"Пчолы тыгры", так шэршняў завуць у Тайвані. Галоўным чынам шэршні жывуць у Карэі, Кітаі, Японіі, Непале, Індыі, горных раёнах Шры-Ланкі. У Расіі вялікая колькасць гэтых шэршняў водзіцца у Прыморскам краі. Азіяцкія велізарныя шэршні маюць джала даўжынёй амаль 6 міліметраў, і выпрацоўваюць моцны высокатаксічны яд, таму ўкус гэтага шэршня вельмі небяспечны - значна небяспечней, чым у іншых відаў шэршняў. Яду выпрацоўваецца вельмі шмат. Адзін з японскіх энтамолагаў, які падвергся ўкусу гэтай казуркі, апісаў "як гарачы цвік усадзіўся ў маю нагу".
Укус шэршня смяротна небяспечны для тых, хто пакутуе алергіяй на пчаліны/асіны яд - яд гэтага шэршня мае складаны хімічны склад і ўтрымоўвае тыя ж рэчывы, якія маюцца і ў асіным ядзе. Пры ўкусе вялікай колькасці шэршняў памерці можа і чалавек, не пакутуючы алергіяй, бо ў ядзе ўтрымоўваецца надзвычай таксічнае хімічнае рэчыва. Крыніца:www.kompashka.com/forums/showthread.php
Падрыхтавала Галіна Арцёменка
|